Weekje Maternity/Labour en aankomst pap en mam!
Blijf op de hoogte en volg Hilda
14 April 2015 | Gambia, Bijilo
Lieve allemaal,
2 weken geleden heb ik mijn eerste ervaringen op de labour & maternity opgedaan. Oftwel kraam- en verlosafdeling. Aangezien Angeline en Anouk vakantie hadden met hun ouders waren Muriël en ik allebei alleen op onze afdeling. Het leek mij leuk om vast een weekje mee te kijken op de labour, dus zo gezegd zo gedaan.
Maandag was mijn eerste dag. Het was deze dag vrij rustig. Er was de week daarvoor een vondeling binnengebracht. Het meisje was gevonden bij Airport Junction, een kruispunt waar wij ook geregeld langskomen. Ze was ongeveer een week oud en super schattig! Iedereen op de afdeling was fan van haar en zat geregeld met haar op schoot. Ook Dr. Peter, de kinderarts was erg begaan met het meisje en kwam elke dag even langs, ook om te controleren of het goed met haar ging. Muriël en ik waren zelf ook helemaal verliefd op het kleine meisje en zaten graag met haar op schoot. Het meisje had veel geluk want de man die haar had gevonden wilde haar graag adopteren samen met zijn vrouw. Ze kwamen dan ook dagelijks langs om het meisje te bezoeken. Fijn om te zien dat ze goed terecht zal komen. Ik had verwacht dat ik op mijn eerste dag wel een bevalling zou zien, aangezien er ongeveer 16 vrouwen per dag bevallen in het Health Centre. Maar zoals ik zei was het erg rustig, er was 1 mevrouw die bezig was met bevallen. De verloskundige controleerde de ontsluiting en het leek erop dat het nog wel even zal gaan duren, dus wij gingen ondertussen wat anders doen. Op een gegeven moment hoorden we: time! Dat roepen ze als een kindje geboren is zodat ze de tijd in het register kunnen opschrijven. We waren dus net te laat voor de bevalling, helaas voor mij!
Dinsdag was het iets drukker. ’s Ochtends waren we eerst vooral druk met ons vondelingetje. Later toen er een bevalling begon zijn we daarbij gaan kijken. Het was een normale, spontane vaginale bevalling zonder complicaties. Erg bijzonder om zoiets voor de eerste keer te zien! De manier waarop het hier gebeurt is net iets anders dan in Nederland. Ze zijn hier iets hardhandiger en hebben iets minder aandacht voor moeder en baby. Vrouwen bevallen hier in hun eentje, geen vader,moeder of schoonmoeder is hierbij aanwezig. Alleen verpleegkundigen, verloskundigen en soms een dokter.
Even later volgde de 2e bevalling, met vacuumpomp. Dit was best heftig om te zien voor de eerste keer, omdat er best veel kracht achter wordt gezet om het kind eruit te trekken. Nou kwam hier bij dat het kind met de schouder vast zat achter het bekken van de moeder, schouderdystocie. Er werd een andere dokter bijgehaald en samen hebben de 2 dokters het kind er met moeite uitgekregen. Het kindje ademde niet meer doordat de navelstreng lang klem had gezeten en het kindje dus geen zuurstof meer kreeg. Ze hebben het kindje beademd en even later begon het te huilen, het leefde! Dit was bijzonder om te zien. Mijn 2e bevalling en meteen een vrij problematische.
Donderdag was mijn laatste dagje alweer van deze week op de labour/maternity. Toen we ’s morgens begonnen was er meteen slecht nieuws. Er was net een kindje overleden. Ook lag er een 2e kindje naast die in een vrij slechte conditie was. En later die dag kwamen er helaas nog 2 te overlijden en hebben we zelfs nog geholpen met het reanimeren van één. Dit was best heftig! Gelukkig deden we het samen met de kinderarts die ons ook uitleg kon geven over het hoe en waarom van het overlijden van de babys.
Na mijn vakantieweek ga ik samen met Angeline nog 6 weken stage lopen op de labour/maternity, hier kijk ik erg naar uit!
Vorige week heeft één van de medestudenten een motorongeluk gehad. Ze heeft een aanrijding gehad met een fietser en is toen gevallen. Door de politie werd zij eerst naar het Brikama Health Centre gebracht, maar zodra wij erbij konden hebben we haar over laten brengen naar Afrimed, een privékliniek. Hier heeft zij 2 dagen gelegen. Ze had een hersenschuddig, een gekneusde schouder en veel schaafwonden. Gelukkig gaat het steeds beter met haar! Wel moet ze deze week nog rustig aan doen en thuisblijven van stage.
Vorige week zijn we begonnen met buikspieroefeningen! Dit stond in ons “Girlshouse” al een tijdje op de planning maar steeds bedachten we excuses. Spierpijn!! Ook zijn Anouk, Angeline en ik vrijdag wezen hardlopen. 7 uur ’s ochtends vertrokken, ploeterend door het rode Afrikaanse zand. Gevolg: nog veel meer spierpijn! Maar we moeten ergens beginnen natuurlijk.
Gisteren begon mijn vakantie al dus was ik vrij van stage. Omdat papa en mama pas om 22 uur zouden aankomen wilde ik niet de hele dag thuis gaan zitten want dat duurde me veelste lang! Daarom ben ik gister een dagje met Mamadi meegeweest. Hij is meester op een basisschool, New Jeshwang lower basic school in Westfield (Serrekunda). Hij geeft les in Grade 6, in Nederland ongeveer te vergelijken met groep 8. Het was super leuk om te zien hoe hij les geeft! In Gambia geven de meeste leraren les als vroeger, er is weinig ruimte voor interactie o.i.d., meestal schrijven de leraren wat op het bord en schrijven/herhalen de kinderen dat. Ook wordt er in Gambia als straf nog geslagen. Gelukkig doet Mamadi het op een heel andere manier! Hij probeert interactief met de kinderen bezig te zijn, stelt ze vragen, laat ze zelf nadenken en dergelijke! Je ziet dat de kinderen er plezier in hebben!
Gisteravond om 20:30 ben ik met Anouk en Angeline naar het vliegveld gegaan om papa en mama op te halen. We moesten lang wachten want de vlucht was vertraagd. Eindelijk kwamen ze aan om 23:45! Wat was het fijn om ze weer te zien!! Gisteravond tijdens het uitpakken van de koffer heb ik al wat cadeautjes gekregen van mensen uit Nederland! Zo fijn om te zien dat iedereen aan je denkt!
Deze week ga ik fijn vakantie vieren met papa en mama!
Liefs, Hilda
2 weken geleden heb ik mijn eerste ervaringen op de labour & maternity opgedaan. Oftwel kraam- en verlosafdeling. Aangezien Angeline en Anouk vakantie hadden met hun ouders waren Muriël en ik allebei alleen op onze afdeling. Het leek mij leuk om vast een weekje mee te kijken op de labour, dus zo gezegd zo gedaan.
Maandag was mijn eerste dag. Het was deze dag vrij rustig. Er was de week daarvoor een vondeling binnengebracht. Het meisje was gevonden bij Airport Junction, een kruispunt waar wij ook geregeld langskomen. Ze was ongeveer een week oud en super schattig! Iedereen op de afdeling was fan van haar en zat geregeld met haar op schoot. Ook Dr. Peter, de kinderarts was erg begaan met het meisje en kwam elke dag even langs, ook om te controleren of het goed met haar ging. Muriël en ik waren zelf ook helemaal verliefd op het kleine meisje en zaten graag met haar op schoot. Het meisje had veel geluk want de man die haar had gevonden wilde haar graag adopteren samen met zijn vrouw. Ze kwamen dan ook dagelijks langs om het meisje te bezoeken. Fijn om te zien dat ze goed terecht zal komen. Ik had verwacht dat ik op mijn eerste dag wel een bevalling zou zien, aangezien er ongeveer 16 vrouwen per dag bevallen in het Health Centre. Maar zoals ik zei was het erg rustig, er was 1 mevrouw die bezig was met bevallen. De verloskundige controleerde de ontsluiting en het leek erop dat het nog wel even zal gaan duren, dus wij gingen ondertussen wat anders doen. Op een gegeven moment hoorden we: time! Dat roepen ze als een kindje geboren is zodat ze de tijd in het register kunnen opschrijven. We waren dus net te laat voor de bevalling, helaas voor mij!
Dinsdag was het iets drukker. ’s Ochtends waren we eerst vooral druk met ons vondelingetje. Later toen er een bevalling begon zijn we daarbij gaan kijken. Het was een normale, spontane vaginale bevalling zonder complicaties. Erg bijzonder om zoiets voor de eerste keer te zien! De manier waarop het hier gebeurt is net iets anders dan in Nederland. Ze zijn hier iets hardhandiger en hebben iets minder aandacht voor moeder en baby. Vrouwen bevallen hier in hun eentje, geen vader,moeder of schoonmoeder is hierbij aanwezig. Alleen verpleegkundigen, verloskundigen en soms een dokter.
Even later volgde de 2e bevalling, met vacuumpomp. Dit was best heftig om te zien voor de eerste keer, omdat er best veel kracht achter wordt gezet om het kind eruit te trekken. Nou kwam hier bij dat het kind met de schouder vast zat achter het bekken van de moeder, schouderdystocie. Er werd een andere dokter bijgehaald en samen hebben de 2 dokters het kind er met moeite uitgekregen. Het kindje ademde niet meer doordat de navelstreng lang klem had gezeten en het kindje dus geen zuurstof meer kreeg. Ze hebben het kindje beademd en even later begon het te huilen, het leefde! Dit was bijzonder om te zien. Mijn 2e bevalling en meteen een vrij problematische.
Donderdag was mijn laatste dagje alweer van deze week op de labour/maternity. Toen we ’s morgens begonnen was er meteen slecht nieuws. Er was net een kindje overleden. Ook lag er een 2e kindje naast die in een vrij slechte conditie was. En later die dag kwamen er helaas nog 2 te overlijden en hebben we zelfs nog geholpen met het reanimeren van één. Dit was best heftig! Gelukkig deden we het samen met de kinderarts die ons ook uitleg kon geven over het hoe en waarom van het overlijden van de babys.
Na mijn vakantieweek ga ik samen met Angeline nog 6 weken stage lopen op de labour/maternity, hier kijk ik erg naar uit!
Vorige week heeft één van de medestudenten een motorongeluk gehad. Ze heeft een aanrijding gehad met een fietser en is toen gevallen. Door de politie werd zij eerst naar het Brikama Health Centre gebracht, maar zodra wij erbij konden hebben we haar over laten brengen naar Afrimed, een privékliniek. Hier heeft zij 2 dagen gelegen. Ze had een hersenschuddig, een gekneusde schouder en veel schaafwonden. Gelukkig gaat het steeds beter met haar! Wel moet ze deze week nog rustig aan doen en thuisblijven van stage.
Vorige week zijn we begonnen met buikspieroefeningen! Dit stond in ons “Girlshouse” al een tijdje op de planning maar steeds bedachten we excuses. Spierpijn!! Ook zijn Anouk, Angeline en ik vrijdag wezen hardlopen. 7 uur ’s ochtends vertrokken, ploeterend door het rode Afrikaanse zand. Gevolg: nog veel meer spierpijn! Maar we moeten ergens beginnen natuurlijk.
Gisteren begon mijn vakantie al dus was ik vrij van stage. Omdat papa en mama pas om 22 uur zouden aankomen wilde ik niet de hele dag thuis gaan zitten want dat duurde me veelste lang! Daarom ben ik gister een dagje met Mamadi meegeweest. Hij is meester op een basisschool, New Jeshwang lower basic school in Westfield (Serrekunda). Hij geeft les in Grade 6, in Nederland ongeveer te vergelijken met groep 8. Het was super leuk om te zien hoe hij les geeft! In Gambia geven de meeste leraren les als vroeger, er is weinig ruimte voor interactie o.i.d., meestal schrijven de leraren wat op het bord en schrijven/herhalen de kinderen dat. Ook wordt er in Gambia als straf nog geslagen. Gelukkig doet Mamadi het op een heel andere manier! Hij probeert interactief met de kinderen bezig te zijn, stelt ze vragen, laat ze zelf nadenken en dergelijke! Je ziet dat de kinderen er plezier in hebben!
Gisteravond om 20:30 ben ik met Anouk en Angeline naar het vliegveld gegaan om papa en mama op te halen. We moesten lang wachten want de vlucht was vertraagd. Eindelijk kwamen ze aan om 23:45! Wat was het fijn om ze weer te zien!! Gisteravond tijdens het uitpakken van de koffer heb ik al wat cadeautjes gekregen van mensen uit Nederland! Zo fijn om te zien dat iedereen aan je denkt!
Deze week ga ik fijn vakantie vieren met papa en mama!
Liefs, Hilda
-
14 April 2015 - 12:31
Theresia Vliegendehond:
Alweer prachtige ervaringen Hilda. Het lijkt me wel heel indrukwekkend om een vondelingetje binnen te krijgen. En dat je een bevalling mee mocht maken. Ook dat gaat natuurlijk anders dan in Nederland. En nu een week vacantie. Een heel fijne week samen met je ouders. Veel liefs van oma Theresia. -
14 April 2015 - 12:52
Eva:
Beste Hilda,
Wat een belevenissen, erg indrukwekkend om mee te maken lijkt me. Fijn dat je ouders er nu zijn. Take care!
groetjes,
Eva -
14 April 2015 - 15:23
Janny:
Hilda, geniet ervan dat je ouders erzijn!
Fijne vakantie met z'n drietjes. Doe ze groepten van mij. -
14 April 2015 - 17:47
Rinny Kool:
Hilda, wat een indrukwekkend verslag. Geniet van je vakantie met je ouders.
groetjes, ook aan je ouders,
Rinny Kool
-
14 April 2015 - 19:56
Sannie:
Wat weer een mooi verslag. Gezellige dagen met je vader en moeder.
-
14 April 2015 - 23:13
Annemieke Van Der Wal:
Hilda,Annie en Meine geniet van elkaar en een hele fijne tijd toegewenst in Gambia. -
16 April 2015 - 13:05
Linda Wubs:
Hallo Hilda,
Wat kan jii goed verhalen schrijven zeg. Erg leuk om je belevenissen te lezen.
Heftig weekje heb je gehad daar.
Nu lekker genieten van je vader en moeder en je weekje vakantie.
Groetjes Linda Wubs (collega van je moeder) -
27 April 2015 - 15:54
Gerard En Phemia:
Hoi Hilda, wat weer een mooi verslag. En wat heb je een mooie week met jouw ouders gehad mooie verhalen van je mam gehoord. Nog een leerzame en gezellige tijd in Gambia gewenst
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
